Afgelopen weekend negeerden we alle boze regenwolken maar eens, en gingen we er op uit! We hebben de bus gepakt naar Recife (duurde 10 uur, met superveel mooi uitzicht) en daarna een taxi naar het wonderschone Olinda. Linda betekent mooi/knap, en aangezien we al de hele vakantie bij deze naam nageroepen worden leek het ons toepasselijk deze naar ons vernoemde stad ook maar eens te gaan bekijken! (dat is niet arrogant, dat is gewoon wat ze hier roepen, en dat went)
In ieder geval vonden we een mooi maar lichtelijk vies hostel in deze hele pittoreske kleine stad, waar we eindelijk weer eens de toerist uit konden hangen. Over Olinda valt eigenlijk niet heel veel te vertellen, je kunt beter de foto’s bekijken. Het doet zijn naam echt eer aan, en het is een ideale wandelstad omdat alles binnen loopafstand van elkaar ligt (de hoogteverschillen en kasseien zijn minder aangenaam, maar brengen wel prachtige uitzichten). We hebben er met volle zon, maar ook met regen lekker rondgelopen, en gingen natuurlijk ook ’s avonds door om naast de kerken/cathedralen de caipirinhas te vinden. Dat lukte, de eerste dag in een buitenplaats met live muziek en veel dansende de mensen. De sfeer was er super gezellig en er werd al vrij snel gevraagd door een meisje of we bij haar en een vriend van haar aan tafel wilden komen zitten. Ik betwijfel of dat me ook nog eens gaat overkomen op een Nederlands terras, misschien hooguit als er daar een Braziliaan op vakantie is? In ieder geval heel gezellig en de jongen bleek ook 4 maanden in Nederland gewoond te hebben. Genoeg om over te praten dus. Het voordeel wil dat het hier om 6 uur donker is, je je dan kunt wanen dat het 11 uur is, en vervolgens om ‘de echte’ 11 uur al genoeg gedronken/gepraat hebt om naar bed te willen. We lagen er dus op tijd in. De tweede avond zijn we ook nog naar een leuke bar geweest waar een beetje meer Afrikaanse muziek was met trommels (percussion) en waar ook flink gedanst werd door de meest uit een lopende personen.

Verder hebben we natuurlijk ook Recife verkend, wat een stuk groter is. Een echte stad, met alle Braziliaanse chaos, stank, en lelijkheid die erbij hoort. Natuurlijk ook met mooie dingen, maar die stonden hier wel erg ingebouwd door woningen en winkels. Het was echt fascinerend om rond te lopen tussen alle vrouwen met paraplu’s, korte broekjes en sexy shirtjes op zoek naar nog meer korte broekjes en sexy shirtjes, terwijl er op elke hoek van de straat een andere cd-verkoper stond met gigantische geluidsboxen, en veel winkels het liefst ook nog hun waren lieten verkondigen door een jongen met een microfoon. Oftewel, chaos. Maar wel leuk om er tussen te lopen. De laatste avond hebben we ons er vermaakt met een artistieke markt, Doornroosje in het Portugees en een heuse motorstuntshow (naast de rivier was een schans gebouwd die die motorrijders echt superhoog in de lucht bracht om daar hun kunsten te vertonen onder het genot van keiharde rockmuziek) ook wel gaaf om een keer te zien, maar geloof ik niet echt typisch Braziliaans.

Ondertussen is er alweer een tijdje voorbijgegaan en loopt de stage (een beetje rustig) door. We zijn een paar weekenden geleden ook nog met twee vrienden meegeweest naar een fazenda (boerderij) bij de Rio São Fransisco. Echt prachtig daar, hele mooie natuur en een prachtige rivier. Was echt heerlijk om eens even niet in de stad te zijn. Ook daarvan heb ik nog een paar mooie foto's.
We blijven nog maar 4 weken hier, en dan gaan we, zonder alle data voor het onderzoek binnen te hebben, weer rondreizen. De restanten van het onderzoek kunnen ze ons dan mailen.. Verder gaan we nog zoveel mogelijk leuke dingen doen in die tijd en zo hard mogelijk werken aan zowel stage als Portugees!

En o ja, er was in Olinda nog een best gezellige junk die ons even aanspraak om te vragen waar we vandaan kwamen en al vrij snel wegging richting zijn heuvel met de opmerking: ‘Eu gosto de ficar very crazy!’ (voor de mensen zonder Portugese woordenboeken/Google translate: Ik houd er van om heel gek te worden!). Een dag later op Moederdag werd ons trouwens ook voor het eerst in ons leven gevraagd of we al moeder waren, in plaats van wat we aan onze moeders gegeven hadden voor Moederdag.. Word ik oud, of komt het gewoon omdat iedereen hier zo jong kinderen krijgt?

Beijo