Curitiba
Ola, tudo bem?
Na een slopende vliegreis die ons van Amsterdam via Parijs naar São Paulo bracht kwamen we dinsdagochtend om 6.30 lokale tijd aan op het vliegveld. We hadden van te voren al bedacht dat we niet in São Paulo wilden blijven (er wonen daar 30 miljoen mensen en de stad heeft niet zo'n hele goede naam). Op de kaart hadden we Curitiba gevonden, een stad die 6 uur rijden met de bus van São Paulo afligt. Van São Paulo hebben we dus eigenlijk niets meegekregen, behalve dat de ring ontzettend druk is en er af een toe iemand kettingen en andere mooie sieraden probeert te verkopen aan de in de file wachtende mensen. In de bus konden we mooi nog even slapen en van de omgeving genieten. Want die was mooi; veel bergen begroeid met tropische planten en een soort palmbomen.In Curitiba aangekomen was het ondertussen alweer een uur of 6 's avonds, we gingen dus direct door naar ons geboekte hostel. Het hostel heet Curitiba eco hostel, en dat eco is een aangename bijkomstigheid. De kamers zijn een soort grote blokhut, alles van hout gemaakt. Om bij die kamers te komen moet je een stukje door de tuin en over een heel leuk bruggetje (we hebben nog even geen foto's daarvan, maar wie weet komen die nog) en de deur van je kamer brengt je meteen in de buitenlucht. We hebben hier gratis en prima draadloos internet, en de badkamers zijn ook nog eens hartstikke schoon. Een heerlike plek dus die ons niet veel kost. Maar we zijn hier natuurlijk niet gekomen om de hele dag in het hostel te gaan zitten. Dus vandaag hebben we de bus naar het stadje zelf gepakt. In de stad zijn niet heel veel bijzondere dingen te zien, maar het is er wel heel schoon en netjes, en mooi versierd met veel planten, bomen en parkjes tussendoor. De universiteit is een heel groot gebouw midden in de stad met een groot park ervoor, wat ook echt heel mooi is. We hebben wat gewandeld met een heerlijk zonnetje op ons inmiddels rode hoofd (en ook een beetje rode armen en benen), maar morgen zijn we uiteraard mooi bruin. Daarna zijn we weer teruggegaan naar het hostel, waar we ons op onze Portugees boeken gestort hebben (we zijn nog iets beter met de boeken dan met de mensen zijn we achter gekomen). Zometeen gaan we wat eten in de stad zelf met een Canadese hostelgenote die op eigen houtje heel Zuid-Amerika afgaat. Niet echt iemand om Portugees mee te praten dus, maar wel gezellig.
We blijven nog tot zaterdag op deze plek, en gaan dan voor één nachtje naar São Paulo, om zondagochtend naar Manaus te vliegen, en de Amazone op te gaan (waarschijnlijk hebben we dan dus niet zo goed internet als nu, misschien gewoon wel helemaal niet).
Tschau, até logo!